روزی روزگاری، پادشاهی زندگی می‌کرد که نه اسمش را می‌دانم و نه می‌دانم حاکم کدام سرزمین بود.

- کجا می‌روی؟ - می‌روم به والپ.

هری خیلی تنبل بود. او کار چندانی نداشت: فقط باید بز را به چراگاه می‌برد.

روزی روزگاری، زن و مردی کنار درگاه خانه‌شان نشسته بودند. آن‌ها مرغی کباب شده را روی میز گذاشته بودند

میان وِرِل و سوییست مردی زندگی می‌کرد که نامش کِنُویست بود.