تصور کنید پنجاه سال پیش، از کودکان دبستانی در یک دهکده دور در ایران خواسته‌اند که درباره مترو انشا بنویسند.

مختان را خانه‌تکانی کنید. مواظب باشید زیاد تکان تکانش ندهید.

از صبح به چیدن کتاب‌ها در قفسه مشغول هستیم. اوستایمان می‌گوید: آن کتاب‌های نان‌وآب‌دار را جلوی چشم بچین

هم‌سفر صدای پایم هستم.

یک روز یوسف به پدرش گفت: پدر، من خواب دیدم، یازده ستاره و ماه و خورشید برایم سجده می‌کردند.