موش کوری به مادر خود گفت که او چیزهایی را می‌تواند ببیند که موش کورهای دیگر نمی‌توانند ببینند.

پرنده‌ای که قفسش را میان پنجره‌ای آویخته بودند، فقط شب‌ها آواز می‌خواند. خفاشی صدای او را شنید، پیش او رفت

روزی روزگاری، قورباغه‌ای گاو نری را در مرغزاری دید و به جثۀ تنومند او حسادت کرد. ازاین‌رو آن‌قدر شکم خود را باد کرد

در ساعتی نحس، موشی صحرایی با قورباغه‌ای نادرست، دوست شد. قورباغه پای موش را به پای خود بست و هر دو برای یافتن غذا روی زمین خشک صحرا به راه افتادند؛

موش صحرایی یکی از دوستان خود را که در یکی از خانه‌های شهر زندگی می‌کرد، برای شام به روستا دعوت کرد. موش شهری در کمال میل و رغبت دعوت او را پذیرفت