جوانی بی‌فکر تمام میرانی را که برایش مانده بود به باد داد و دیگر جز بالاپوشی که به تن داشت، چیزی برایش نماند.

بیوه‌ای پرکار، خروس‌خوان، کنیزانش را بیدار می‌کرد و آنان را به سر کارهایشان می‌فرستاد.

روزگاری مرد نابینایی زندگی می‌کرد که فقط با لمس حیوانات، نام آن‌ها را می‌گفت. بااین‌همه یک‌بار وقتی کسی توله گرگی را در میان دست‌های او گذاشت، مرد نابینا مردد ماند.

مردی که مویش رو به سفیدی گذاشته بود، دو دلدار، یکی جوان و دیگری سالخورده داشت. زن سالخورده از اینکه دلداری جوان داشته باشد، شرمنده بود

هم‌وطنان ورزشکاری همیشه او را به ضعف و ناتوانی متهم می‌کردند. ازاین‌رو ورزشکار به کشور دیگری رفت و مدتی در آنجا زندگی کرد.