نمایشنامه قرآنی «طوفان نوح» برگرفته از آیات قرآن

پنج نمایشنامه قرآنی

قوم نوح

قوم عاد

قوم ثمود

قوم لوط

موسی و فرعون

طوفان نوح

بازنویسی نمایشی آیات قرآن

نگارنده: هادی قربانی

***

به نام خدا

گروه کر:

ما نوح را به‌سوی قوم خویش فرستادیم و او نه‌صد و پنجاه سال در میان ایشان درنگ کرد. ⁽¹⁾ اما قوم، بنده ما را تکذیب کردند. ⁽²⁾

نوح:

ای قوم! من شمارا بیم دهنده‌ای آشکارم (³⁾ که جز الله را نپرستید، چراکه بر شما از عذاب روز دردناک می‌ترسم (⁴⁾ از آن اندوه بزرگ ⁽⁵⁾ پس آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟⁽⁶⁾ من شمارا پیامبری امین هستم. ⁽⁷⁾ پس تقوای الهی پیشه کرده و مرا اطاعت کنید. ⁽⁸⁾

قوم:

ای نوح! ما تو را جز بشری همچون خویش نمی‌بینیم. ⁽⁹⁾

نوح:

ای مردم! آیا تعجب کرده‌اید که فرمان آگاهی‌بخش پروردگارتان را مردی از میان خودتان به شما می‌رساند تا شمارا از پیامد اعمال ناصواب خویش بیم دهد تا در پرتو این فرمان، شاید پرهیزکاری پیشه کرده و مشمول رحمت پروردگار خویش قرار گیرید؟⁽¹⁰⁾

قوم:

ما چگونه به تو ایمان بیاوریم درحالی‌که دور تو را گروهی مردم پست و بی‌ارزش فراگرفته‌اند؟⁽¹¹⁾ از نگاه ما کسانی که از تو پیروی می‌کنند جز گروهی اراذل ساده‌لوح نیستند که از هیچ جایگاه برتری نسبت به ما برخوردار نیستند. ⁽¹²⁾

نوح:

مرا با آن‌ها چه‌کار است؟ اگر درک داشتید درمی‌یافتید که حساب آن‌ها تنها با پروردگار من است. ⁽¹³⁾ من هرگز مؤمنان را از خود نخواهم راند. ⁽¹⁴⁾ چراکه آن‌ها به دیدار پروردگار خویش خواهند شتافت، اما شمارا قومی جاهل می‌بینم. ⁽¹⁵⁾ اگر من ایشان را برانم، در دادگاه قیامت، چه کسی در برابر خداوند مرا یاری خواهد داد؟⁽¹⁶⁾

قوم:

نوح! این سخن‌ها بهانه است، ما شمارا دروغ‌گو می‌پنداریم. ⁽¹⁷⁾

نوح:

مرا نیازی به دروغ نیست، من تنها هشداردهنده‌ای بی‌پرده گوی هستم. ⁽¹⁸⁾ تقوای الهی در پیش گیرید و مرا اطاعت کنید. ⁽¹⁹⁾

قوم:

ای نوح! اگر دست از این حرف‌ها برنداری، تو را سنگ‌باران خواهیم کرد. ⁽²⁰⁾

نوح:

ای قــوم! تنهــا خدای یـگانه را بپــرستیــد که جز او معبودی ندارید و اگر جز او را بپرستید، بر شما از عذاب روز بزرگ می‌ترسم (²¹⁾ از اندوه بزرگ رستاخیز. ⁽²²⁾

قوم:

ای مردم! از خدایان خویش و ودّ و سواع و یغوث و یعوق و نسر دست برندارید! ⁽²³⁾ این مرد، تنها بشری همانند شماست که در پی برتری‌جویی بر شماست، اگر خدا می‌خواست پیامبری بفرستد، فرشتگان را نازل می‌کرد؛ اما چنین چیزی هرگز در میان پدران ما رخ نداده و ما چیزی دراین‌باره نشنیده‌ایم. ⁽²⁴⁾

نوح:

ای قوم! خود قضاوت کنید! اگر من از جانب خدا که مرا شامل رحمت خویش ساخته است ادله و شواهدی متقن بیاورم، اما شما درباره آن دچار شک و تردید باشید، آیا تا خودتان نخواهید، من می‌توانم شمارا به‌زور مجبور به پذیرش آن کنم؟ ⁽²⁵⁾ اگر خدا بخواهد شمارا به خاطر گناهانتان در گمراهی رها سازد، نصیحت من چه فایده خواهد داشت؟ او پروردگار شماست و شما به‌سوی او بازخواهید گشت. ⁽²⁶⁾

قوم:

ای نوح! با ما جدال کردی و پا را بیش‌ازحد فرا نهادی، دیگر کافی است اگر راست می‌گویی، عذابی را که از آن دم می‌زنی بر ما نازل کن. ⁽²⁷⁾

نوح:

اگر خدا اراده کند عذاب را خواهد آورد و شما هم قدرت فرار از آن را نخواهید داشت. ⁽²⁸⁾

قوم:

ای مردم! نوح دیوانه است. ⁽²⁹⁾ او دچار جنون شده است، مدتی او را واگذارید بلکه از این جنون شفا یافته یا به درد خویش بمیرد. ⁽³⁰⁾

راوی:

پس او را تکذیب کردند. ⁽³¹⁾

نوح:

پروردگارا! آن‌ها مرا نافرمانی کردند و از کسانی دنباله‌روی کردند که اموال و فرزندانشان جز زیان، نفعی برای آن‌ها نداشت. ⁽³²⁾ آنان حیله‌ای بزرگ به کار بردند (³³⁾ و گروه بسیاری را گمراه کردند. ⁽³⁴⁾ پروردگارا! من مغلوب این قوم سرکش شده‌ام.⁽³⁵⁾ اکنون بین من و آن‌ها جدایی بیفکن و مرا و مؤمنان همراه مرا رهایی بخش. ⁽³⁶⁾ پروردگارا! انتقام مرا از آن‌ها بگیر. ⁽³⁷⁾ پروردگارا! هیچ‌یک از کافران را بر روی زمین باقی نگذار (³⁸⁾ چراکه اگر آن‌ها را واگذاری، بندگانت را از راه به در می‌کنند و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‌آورند. ⁽³⁹⁾ پروردگارا! مرا و پدر و مادر مرا و تمام کسانی که با ایمان به خانه من درآمده‌اند و جمیع مردان و زنان با ایمان را بیامرز و ظالمان را جز هلاکت میفزای. ⁽⁴⁰⁾

راوی:

از جانب خداوند به نوح وحی شد که: «جز آنان که تاکنون ایمان آورده‌اند، دیگر احدی از قوم تو ایمان نخواهد آورد. پس از کارهایی که می‌کردند غمگین مباش.» ⁽⁴¹⁾ و اکنون در حضور ما و طبق وحی ما کشتی بساز و درباره آنان که ستم کردند شفــاعت مـکن که جملگی غرق خواهند شد. ⁽⁴²⁾ و او مشغول ساختن کشتی بود و هر زمان گروهی از اشراف قومش بر او می‌گذشتند او را مسخره می‌کردند. ⁽⁴³⁾

نوح:

ای قوم! اگر امروز ما را مسخره می‌کنید فردا ما هم همین‌گونه شمارا مسخره خواهیم کرد. ⁽⁴⁴⁾ به‌زودی خواهید دانست عذاب خوارکننده به سراغ چه کسی خواهد آمد و مجازات جاودان بر که وارد خواهد شد. ⁽⁴⁵⁾

گروه کر:

تا آنکه فرمان ما فرارسید و تنور، جوشیدن گرفت. ⁽⁴⁶⁾ پس درهای آسمان را با آبی فراوان و پی‌درپی گشودیم. ⁽⁴⁷⁾ و زمین را شکافتیم و چشمه‌های بسیار بیرون فرستادیم و این دو آب به اندازه مقدر باهم درآمیخت و دریایی هول‌انگیز پدیدار شد. ⁽⁴⁸⁾ و او را بر مرکبی از الواح و میخ‌ها سوار کردیم. ⁽⁴⁹⁾ و بدو گفتیم از هر جفتی از حیوانات یک جفت در آن کشتی حمل کن. ⁽⁵⁰⁾

نوح:

به نام خدا بر آن کشتی سوار شوید و هنگام حرکت و توقف یاد او کنید. ⁽⁵¹⁾ پروردگارا! ما را در منزلگاهی پربرکت فرود آور که تو بهترین فرود آورندگانی. ⁽⁵²⁾

راوی:

و آن کشتی آنان را از میان امواجی همچون کوه‌ها به پیش می‌برد. ⁽⁵³⁾

گروه کر:

مرکبی که زیر نظر ما حرکت می‌کرد. این کیفری بود برای کسانی که کافر شدند. ⁽⁵⁴⁾

راوی:

نوح فرزندش را که در گوشه‌ای گرفتار آمده بود ندا داد: ⁽⁵⁵⁾

نوح:

پسرم کنعان! با ما سوار شو و با کافران نباش! ⁽⁵⁶⁾

کنعان:

مرا نیازی به شما نیست. به‌زودی به کوهی پناه می‌برم تا مرا از آب نگه دارد. ⁽⁵⁷⁾

نوح:

امروز هیچ نگهداری در برابر فرمان خدا نیست مگر آن‌کسی که خداوند به او رحم آورد. ⁽⁵⁸⁾

راوی:

و موج در میان آن دو حائل شد. ⁽⁵⁹⁾

نوح:

پروردگارا! پسرم از خاندان من است و وعده تو درباره نجات خاندانم حق است و تو از همه حکم کنندگان برتری. ⁽⁶⁰⁾

گروه کر:

ای نوح! او از اهل تو نیست. او فرد ناشایسته‌ای اســت، پــس آنچــه را که از آن آگاه نیستی از من مخواه! من تو را اندرز می‌دهم که از جاهلان نباشی. ⁽⁶¹⁾

نوح:

پروردگارا! من به تو پناه می‌برم که از تو چیزی بخواهم که از آن آگاهی ندارم و اگر مرا نبخشی و بر من رحم نکنی، از زیانکاران خواهم بود. ⁽⁶²⁾

راوی:

پس کنعان در زمره غرق‌شدگان قرار گرفت. ⁽⁶³⁾ و کار پایان یافت. ⁽⁶⁴⁾

گروه کر:

ای زمین! آبت را فروبرو ای آسمان! دیگر مبار! ⁽⁶⁵⁾

راوی:

و کشتی بر دامنه کوه جودی پهلو گرفت و در این هنگام گفته شد: «دور بادا قوم ستمگر!». ⁽⁶⁶⁾

گروه کر:

ای نوح! با سلامت و برکاتی از جانب ما بر تو و تمام امت‌هایی که با تواند فرود آی!⁽⁶⁷⁾

نوح:

ستایش خدایی را که ما را از ظلم قدم ستمگر نجات بخشید. ⁽⁶⁸⁾

گروه کر:

و او و خاندانش را از اندوه بزرگ طوفان نجات دادیم. ⁽⁶⁹⁾ و او را در برابر جمعیتی که آیات ما را تکذیب کرده بودند یاری دادیم، چراکه قومی بدکار بودند، ازاین‌رو همه آنان را غرق کردیم. ⁽⁷⁰⁾

پایان

منابع آیات (طوفان نوح):

1- عنکبوت 14                   25- هود 28                 49- قمر 13

2- اعراف 64                      26- هود 34                 50- هود 40

3- هود 25                        27- هود 32                 51- هود 41

4- هود 26                        28- هود 33                 52- مؤمنون 29

5- انبیاء 76                       29- قمر 9                   53- هود 42

6- شعرا 106                      30- مؤمنون 25             54- قمر 14

7- شعرا 107                     31- اعراف 64               55- هود 42

8- شعرا 108                     32- نوح 21                 56- هود 42

9- هود 27                        33- نوح 22                 57- هود 43

10- اعراف 63                    34- نوح 24                 58- هود 43

11- شعرا 111                    35- قمر 10                 59- هود 43

12- هود 27                      36- شعرا 118              60- هود 45

13- شعرا 113 و 112           37- قمر 10                 61- هود 46

14- شعرا 114                    38- نوح 26                  62- هود 47

15- هود 29                      39- نوح 27                 63- هود 43

16- هود 30                       40- نوح 28                 64- هود 44

17- هود 27                      41- هود 36                 65- هود 44

18- شعرا 115                    42- هود 37                 66- هود 44

19- شعرا 110                    43- هود 38                 67- هود 48

20- شعرا 116                    44- هود 38                 68- مؤمنون 28

21- اعراف 59                    45- هود 39                 69- انبیاء 76

22- صافات 76                    46- هود 40                 70- انبیاء 77

23- نوح 23                       47- قمر 11

24- مؤمنون 24                  48- قمر 12