ایپاب‌فا: دنیای کودکی قصه های صوتی کودکان، داستان و بیشتر
مخترع نت موسیقی کیست؟
گردونه‌ی دانش برای کودکان و نوجوانان
مدت‌های طولانی، آثار موسیقی به روی کاغذ نمی‌آمد، نوازندگان و خوانندگان، برنامه خود را از حفظ اجرا می‌کردند. در اثر انتقال سینه‌به‌سینه موسیقی، تغییرات ناخواسته بسیاری در آن راه می‌یافت. لازم بود راهی برای نوشتن موسیقی پیدا شود تا ازآن‌پس دقیقاً به همان شکلی اجرا شود که آهنگساز در نظر داشته است. روشی که انسان برای نوشتن آثار موسیقی ابداع کرده است خط موسیقی یا نت‌نویسی موسیقی نامیده می‌شود.
مجموع نت‌های موسیقی را که امروزه در تمام کشورهای جهان مورداستفاده قرار می‌گیرد نتیجه قرن‌ها کوشش و پیشرفت – تقریباً از اواخر سده نهم تا اوایل سده هجدهم- است. این کوشش از کلیساها و صومعه‌های کاتولیک رومی آغاز شد.
چون بیشتر مراسم مذهبی کلیسا با آواز همراه بود این آوازها را عموماً از حفظ می‌خواندند. در اواخر سده نهم گذاشتن نشانه‌هایی چون نقطه و خط کوتاه و خطوط کج‌وکوله کوتاه بر روی کلمات کتاب دعا و نماز آغاز شد. این نشانه‌ها که «نئوم» نامیده می‌شدند جهت حرکت ملودی را نشان می‌دادند. ولی بر روی‌هم، علائمی گنگ بودند.
تقریباً در حدود سال 9۰۰ میلادی، خواندن نت‌های موسیقی کمی آسان‌تر شد. نئوم‌ها را در فاصله‌های معینی در زیر یا روی خط افقی قرمزرنگی (که نماینده نت «فا» بود) می‌نوشتند تا نشان دهند که نت در آن نقطه چقدر باید زیروبم خوانده شود.
آنگاه راهبی به نام گوئیدو دارتسو، خطوط حامل را ابداع کرد. حامل، از چهار خط موازی تشکیل می‌شد. در سده‌های سیزدهم و چهاردهم، روشی برای نت‌نویسی پیدا شد که نشان دادن طول هر نت را ممکن می‌ساخت. نت شکل تازه‌ای به خود گرفت و به بعضی از نت‌ها، برحسب طولشان، ساقه‌ای افزوده شد. نت‌های موسیقی تا اوایل سده هفدهم، سروسامان گرفتند و تقریباً به شکلی امروزی درآمدند.
