ایپاب‌فا: دنیای کودکی قصه های صوتی کودکان، داستان و بیشتر
مخترع زبان اشاره ناشنوایان کیست؟
گردونه‌ی دانش برای کودکان و نوجوانان
تا پیش از سده شانزدهم، رفتار مردم با کر و لال‌ها بسیار ناخوشایند بود. بسیاری، اینان را ابله و کم‌هوش می‌پنداشتند و به همین علت در جاهای دربسته محبوسشان می‌کردند یا حتی به قتلشان می‌رساندند.
در سده شانزدهم یک پزشک ایتالیایی به نام جرونیمو کاردانو به فکر افتاد که یا استفاده از حروف مکتوب الفبا، کر و لال‌ها را آموزش بدهد. او می‌خواست این حروف را با استفاده از علائمی بسازد که ارتباطی با اشیاء مورداشاره داشتند.
در سده هجدهم، یک فرانسوی به نام شارل دولوپه نوعی زبان علامتی ابداع کرد. این زبان، روش جدیدی بود برای استفاده از مجموعه حرکات سنتی دست و بازو به شکلی که بیان‌کننده فکر شخصی باشند. ضمناً در سده هفدهم، یک الفبای انگشتی، مشابه الفبای مورداستفاده کر و لال‌های امروزی، ابداع شد.
تا هشتادوپنج سال پیش، طرز ارتباط گرفتن با دیگران را از طریق علائم دستی، حالات چهره و الفبای انگشتی می‌آموختند. به بیان دقیق‌تر، کر و لال‌ها می‌توانستند در هر دقیقه تا ۱۳۰ کلمه را هجی کنند.
اما بسیاری از آموزگاران و مربیان کر و لال‌ها، به مخالفت با استفاده از زبان علامتی و الفبای انگشتی برخاسته‌اند. آن‌ها معتقدند که استفاده از این وسایل، کر و لال‌ها را از ارتباط برقرار کردن با مردمی که قدرت شنوایی عادی دارند دور نگه می‌دارد و به گروهی مجزا تبدیلشان می‌کند.
امروزه کر و لال‌ها یاد می‌گیرند که با تماشا کردن حرکات لب‌های سخنران، آنچه را که او گفته است تفسیر کنند. همچنین، آن‌ها با مشاهده و دقیق شدن در حرکات لب‌ها و اندام‌های صوتی مربی خودشان و سپس تقلید از حرکات او، خودشان طرز حرف زدن را یاد می‌گیرند.
