قصه کودکانه شب

__ فقط یک لبخند کافی است __

 

پیرزن مهربان، آهسته‌آهسته قدم برمی‌داشت. درست مثل همه‌ی پیرمردها و پیرزن‌های نودساله در محله‌ای که پیرزن زندگی می‌کرد، همه به او مادربزرگ می‌گفتند. پیرزن همیشه لبخند می‌زد و به دیگران سیب می‌داد.

یک روز وقتی پیرزن از گردش روزانه‌اش به خانه برمی‌گشت، باد شدیدی وزید و چتر او را از دستش گرفت و سیب‌های او هم از داخل سبد حصیری‌اش روی زمین ریخت. در همین لحظه مایکل و دوستانش آن طرف خیابان در حال رفتن به خانه بودند. دوستان مایکل وقتی این اتفاق را دیدند شروع کردند به خندیدن؛ اما مایکل از کار دوستانش ناراحت شد و به آن‌طرف خیابان رفت.

او چتر پیرزن را گرفت و سیب‌هایش را هم جمع کرد. پیرزن که از کمک مایکل خوشحال شده بود گفت: «ممنون پسرم.»

مایکل گفت: «خواهش می‌کنم. خوشحالم که توانستم به شما کمک کنم.»

پیرزن مهربان با همان لبخند همیشگی به مایکل گفت: «مردم به من مادربزرگ می‌گویند.»

دوستان مایکل او را صدا زدند و او از مادربزرگ خداحافظی کرد و پیش دوستانش رفت. دوستان مایکل از او پرسیدند: «او به تو پول داد؟»

مایکل جواب داد: «بیشتر از آن چیزی که فکرش را بکنید!»

یکی از دوستان مایکل به نام مارکو دوباره پرسید: «چقدر؟»

مایکل گفت: «به‌اندازه‌ی یک لبخند.»