قصه های شیرین فیه ما فیه مولوی

 

جوی حرف‌های تازه

 

نویسنده: مولانا جلال‌الدین محمد بلخی

بازنویس: محمدکاظم مزینانی

سخن به‌اندازه بیرون می‌آید. حرف‌های من به آب می‌ماند که میراب آن را به سویی روان می‌سازد. آب چه می‌داند که میراب او را به کجا می‌برد، به خیارزار، کَلَمزار یا گلستانی؟

اگر آب فراوانی جاری شود، نشانه‌ی آن است که زمینِ تشنه بسیار است، اما اگر آبِ اندکی بجوشد، پیداست که زمین اندک است؛ یا باغچه‌ای است، یا چاردیواریِ کوچکی.

کوتاه اینکه من کفشدوزم. چرم زیاد دارم، اما به‌اندازه‌ی پای هرکسی می‌بُرّم و می‌دوزم.