شعر کودکانه
” از درخت و باد “
سروده: پروین دولتآبادی
از درخت و باد
با درخت گفت باد
سبزپوش سرفراز شاد!
زندهای چو در بهار و خرمی
رقص کن به ساز من دمی
برگ برگ آن درخت شاد
خواند شعر خود به گوش باد
در من از فسون نوبهار
میدمد شکوفهها و برگ و بار
گرم تاب آفتاب میرسد
میوهام به آبوتاب میرسد
باز از دم خزان سرد
برگ من شود طلای زرد
خواب خوش رسد به فصل سرد
دور مانده از ملال و درد
هر زمان تو میدهی به من
گاه خرمی و گاه خسته تن
با تو گونه گونه سال و ماه گشت
سال دیگری از عمر من گذشت