شعر کودکانه
” آشیانه “
سروده: پروین دولتآبادی
” آشیانه “
در کنار خانه ما لانهای است
کز پدر مانده است آنجا یادگار
فصل پاییز آشیان را ساخته
کرده آن را بر درختی استوار
تا توان در آن شبی آسوده خفت
سبزهی تر بر زمینش ریخته است
تا در آن آماده باشد دانهای
ارزن و گندم به هم آمیخته است
گفت روزی کودکم: فصل خزان
گاه مرغی خسته در ره مانده است
یابد اینجا آشیانی کاندران
دست مهری دانهای افشانده است
چند روزی میشود مهمان ما
تا تواند باز پروازی کند
باز آید در بهاران از سفر
خانه پر از گرم آوازی کند