شعر کودکانه
” آدمها و رنگها “
سروده: پروین دولتآبادی
آدمها و رنگها
سینههامان سرای امید است
چشمهامان فروغ خورشید است
گر بهاری است جان خرم ماست
زندگی زیر پای محکم ماست
سرخ خون در رگ است انسان را
دوست داریم جلوهی جان را
گر سپید است پوستها یا زرد
رنگها را نظر نباید کرد
روی اگر رنگ تیرگی دارد
از سیاهی خبر نمی آرد
دل سیاهان به چشم ما خوارند
در گلستان زندگی خارند
رنگها گر سیاه و سرخ و سپید
یا که زرد است چون گل خورشید
پوشش جان پاک انسان است
پوستی بر حقیقت جان است