داستانهای امام زمان (عج):
ای آقای اهل بیت!
اسماعیل بن علی میگوید:
هنگامی که امام حسن عسکری علیه السلام در بستر شهادت بود، به عیادت آن بزرگوار مشرّف شدم. در محضر آن حضرت بودم که به خادم خود «عقید»(126) فرمود: ای عقید! کمی برایم جوشانده مصطکی تهیه کن!
او نیز مشغول تهیه جوشانده شد. در این حال، نرجس خاتون – همسر امام حسن عسکری علیه السلام و مادر امام زمان علیه السلام – نیز تشریف آورد.
وقتی عقید ظرف جوشانده را به حضرت علیه السلام تقدیم کرد، ایشان سعی کرد که آن را بنوشد ولی دستان مبارکش چنان میلرزید که ظرف به دندانهای نازنینش میخورد، امام علیه السلام ناچار ظرف را کنار نهاده، به عقید فرمود: وارد آن اتاق شو! طفلی را میبینی که در سجده است، او را به نزد من بیاور.
عقید میگوید: وقتی وارد آن اتاق شدم، طفلی را دیدم که در سجده است و انگشت اشاره خود را به سوی آسمان گرفته است.
من سلام کردم و او نماز خود را کوتاه نمود.
عرض کردم: مولایم، شما را میطلبد.
در این حال نرجس خاتونعلیها السلام نیز وارد شد، و دست او را گرفته و به اتفاق به نزد حضرت علیه السلام برگشتیم.
وقتی آن طفل را به خدمت امام علیه السلام آوردند، در زیبایی او دقّت کردم. چهرهای چون مروارید سفید داشت، موهایش کوتاه و مجعّد و میان دندانهایش باز بود.
وقتی چشم امام حسن عسکری علیه السلام به او افتاد، گریست و گفت: ای آقای اهلبیت! کمک کن تا این آب را بنوشم که به زودی به جوار رحمت پروردگار خواهم پیوست.
آن طفل، ظرف جوشانده مصطکی را برداشت و به لبهای امام حسن عسکری علیه السلام نزدیک نموده و ایشان نوشیدند.
وقتی حضرت علیه السلام جوشانده را میل نمود، فرمود: مرا برای نماز آماده کنید!
آن طفل دستمالی در دامن امام علیه السلام پهن کرد و کمک نمود تا حضرت علیه السلام وضو گرفته و مسح نمود. آن گاه امام حسن عسکری علیه السلام رو به آن طفل نموده و فرمود:
فرزندم! تو را بشارت میدهم که همانا تو صاحب و امام زمانی، و آن که او را «مهدی» مینامند تو هستی، و حجّت خدایی در روی زمین و فرزند و جانشین من هستی، و از من متولّد شدهای، و نامت «م ح م د ابن حسن بن علی بن محمّد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب» است. و از فرزندان خاتم الانبیاء محمّد صلی الله علیه وآله وسلم هستی، و تو خاتم امامان طاهرین هستی.
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم ظهور تو را بشارت داده، و او تو را نامگذاری نموده، و کنیه عطا فرموده است، و پدرم نیز به همین ترتیب از من پیمان گرفته است همانطور که خود از پدران طاهرین گذشتهات آن را به ارث برده است که درود خداوند، پروردگار حمید و مجید بر اهلبیت باد».
امام حسن عسکری علیه السلام بعد از بیان این سخنان، وفات کرد.