اتاقخواب مشترک بین بچهها و نکاتی که باید رعایت کرد
یکی از معضلات زندگی آپارتماننشینی اتاقخواب مشترک خواهر و برادر است. فرزندان شما اتاقی مشترک دارند و ممکن است همیشه در حال دعوا با یکدیگر باشند. هردوی آنها از نداشتن فضای خصوصی ویژه خود شکایت دارند و هر دو، شما را به ستوه میآورند تا مشکلشان را حل کنید. زمانی که قرار است دو کودک از یک فضای کوچک استفاده کنند، در نظر گرفتن فضای مجزا برای هرکدام بسیار مفید ست.
برای مثال: یک کتابخانهی دوقلو در اتاق که کتابها و عناصر دکوراتیو متعدد خود را در آن جای میدهد، میتواند برای هر دو کودک فضای یکسانی را به وجود بیاورد. حتی میتوان از فضای دیگر آن، برای جای دادن لباسهای کودکان استفاده کرد. دکوراسیون داخلی اتاق کودک از اهمیت زیادی برخورداره، چون اصل شخصیت آدمها در همون سالهای کودکی شکل میگیره؛ ولی وقتیکه بچهها مجبورن باهم یه اتاق رو تقسیم کنن، چه کارهایی میشه کرد؟ یه طرح مشترک رو توی کل اتاق نگه داشت، یا با طراحیهای زیرکانه و متفاوت بخش هر کودک رو مجزا کرد و یه حالت مرز مشخص کرد؟ اینکه کدوم حالت رو انتخاب میکنین به سلیقهی خودتون بستگی داره؛ البته ممکنه ابعاد اتاق خودش تعیینکننده باشه.
فضای مجزا در اتاقخواب مشترک فرزندان
در برخی خانهها، دو فرزند خانواده از یک اتاقخواب بهصورت مشترک استفاده میکنند. فرزندان در چنین شرایطی همزیستی مسالمتآمیز را یاد میگیرند. اگرچه این کار چالشهای متعددی در پیش خواهد داشت، اما امکانپذیر است. همچنین باید در طراحی دکوراسیون داخلی این اتاقها نیز دقت کرد؛ زیرا این موضوع در احساس دو کودکی که قرار است بهطور مشترک از این اتاقخوابها استفاده کنند، تأثیر بسیار زیادی خواهد داشت.
• اتاق مشترک کودکان را از وسط به دو قسمت کنید و یک طرف اتاق را به فرزند دختر و طرف دیگر را به پسر خود اختصاص دهید.
• از نوارچسب نقاشی یا نوارچسب کاغذی برای علامت زدن و مشخص کردن مرکز اتاق استفاده کنید و همینطور لبههای پنجره و جاهایی که دیوار به زمین و درب اتاق میرسد. در حقیقت هر یک از کودکان باید بر این باور باشند که بهترین فضای اتاق را برای خود دارند.
• طرف دختر را یک رنگ و طرف پسر را به رنگ دیگر نقاشی کنید. در انتخاب رنگ به فرزندان کمک کنید تا رنگهایی متفاوت اما مکمل هم را انتخاب کنند. مثلاً سبز و زرد یا بنفش و فیروزهای. در این حالت اتاق دو وجه جداگانه دارد اما دو طرف باهم در تضاد کامل نیستند.
• در اتاق مشترک کودکان وسایلی که تفکیک جنسیتی ندارند را بگذارید. مبلمان و تختهای چوبی را انتخاب کنید که رنگهای روشن دارند. یک تخت دوقلو در هر سمت اتاق بگذارید. اگر فضای اتاقتان بهاندازه کافی بزرگ است، بگذارید بچهها کمد و میزتحریر مختص به خودشان داشته باشند.
• بعضی وقتها اتاقتان آنقدر کوچک هست که اصلاً نمیشه مرز مشخص کرد و به هر بچه فضای اختصاصی خودش رو داد. در اینطور موارد ایجاد تقارن یکی از سادهترین راههاست. چشم انسان اصولاً تقارن رو میپسندد.
• پردهها و ملحفه به رنگ متناسب با دیوار اتاق نصب کنید. بگذارید بچهها خودشان پرده و روتختی را انتخاب کنند و سلیقه خودشان را در اتاقشان پیاده کنند. مثلاً، پسرها ممکن است بخواهند پرده یا روتختی آنها تصویر ابرقهرمانان و شخصیتهای کارتونی را داشته باشد اما دخترها باربی و پروانه را ترجیح بدهند. (شاید هم برعکس!)
• لازم نیست در اتاق مشترک کودکان تم انتخابشده شما اتومبیل و یا گل باشد؛ زیرا باید از یک تم خنثی استفاده کنید. استفاده از تم ابزار موسیقی و یا حیوانات ایده هیجانانگیزی است. اگرچه میتوان با ایجاد تم اعداد و یا اشکال هندسی به آموزش آنان نیز کمک کرد.
• تختخواب دوطبقه، عنصر بسیار باارزشی برای اتاقخوابهای کوچکی است که به دو کودک تعلق دارد. این تختخوابها، این امکان را فراهم میکنند تا بتوان از فضای زمینی بیشتری در فضای اتاق بهرهمند شد. طبقهی بالای تختهای دوطبقه، برای کودک نوپا مناسب نیستند. ازاینرو، اگر فرزندان شما اختلاف سنی قابلتوجهی دارند، قسمت بالای تخت را به فرزند بزرگتر اختصاص دهید. اگر فرزندان شما دوقلو هستند، از خرید تختهای دوطبقه تا قبل از ششسالگی خودداری کنید.
• اختصاص دادن فضای مساوی به هر کودک، یکی از مسائل مهم در اتاقهای مشترک است. قرار دادن تختها و میزها به شکل قرینه راهحل خوب و کارآمدی است که درعینحال شکل زیبایی هم به اتاق میدهد. از طرفی، میتوانید اتاق مشترک را بهطور یکنواخت و مساوی بهوسیله یک کمد یا قفسه تقسیمبندی نمایید و بعد مبلمان و تختخوابها را بهموازات هم در اتاق بچینید. همینطور ممکن است بالای تختها سایبان یا توری (پشهبند) آویزان کنید؛ که هم باعث میشود نور کمی به تخت خواب بتابد و هم اینکه بچهها احساس کنند محیطی خصوصی و راحت برای خود دارند.
• حتی کوچکترین اتاقخواب را نیز میتوان به فضاهای خصوصی کوچکتری تبدیل کرد. میتوانید یک یا دو ملافه را از سقف آویزان کنید. قسمتی از فضای جلوی در ورودی را برای هر قسمت بهعنوان «محدوده خنثی» تعیین کنید. به فرزندانتان گوشزد کنید قبل از ورود به فضای دیگری باید اجازه بگیرند.
• بهکارگیری یه کاغذدیواری واحد برای کل اتاق، همهی بخشهای اون رو به هم پیوند میده. علاوه بر این، میتونین طرحها و رنگهای یکسان یا مشابه رو در دکوراسیون داخلی اتاق مشترک کودکان استفاده کنید.
وسط اتاق یه کتابخونه بزنید، یکی از سادهترین و حتی بهترین راههای تقسیم فضا همینه! نگران پشتش هم نباشین، میتونین کاغذدیواریاش کنین و چند تا آویز هم بهش وصل کنین که بشه بهشون بعضی وسایل سبک رو آویزون کرد؛ یا حتی میخ بزنین و عکس و تابلو بهش آویزون کنین.
• اجازه بدهید هر فرزندی در جایی از خانه فضای خصوصی ایجاد کند. این فضا الزاماً نباید بسیار بزرگ باشد. قسمتهای پیشنهادی برای این فضا میتواند قسمت فرورفتهای در دیوار، گوشه اتاق، بخشی از اتاق زیرشیروانی یا زیرزمین و یا قسمتی از یک کمد باشد.
قوانین فضای خصوصی خواهر و برادر در اتاق مشترک
اتاقخواب مشترک برای دو فرزند
• طراحی یک چیدمان اتاقخواب مشترک برای یک برادر و خواهر میتواند چالشبرانگیز باشد. همراه با فرزندانتان فهرستی از قوانین مربوط به اتاقخواب آنها تهیه کنید. قوانین متناسب با سن کودک باشد. برای نقض این قوانین پیامدهایی مشخص تعیین کنید.
• ازآنجاکه این قوانین بیشتر مربوط به مسائل بین بچههاست تا شما و آنها، بگذارید خودشان پیامدها را تعیین کنند (البته شما حق «وتو» دارید) مثلاً، خواهر و برادر در مورد برداشتن بدون اجازه وسایل همدیگر به این نتیجه میرسند که: «من به مدت یک روز از وسایل شخص دیگر استفاده میکنم». وقتی قوانین تعیین شدند، از بچهها بخواهید پوسترهای جذابی بر اساس این قوانین درست کنند و روی در اتاقشان بچسبانند.
• با بچهها، بازی «فوتبال رفتاری» ترتیب دهید: «هر شخصی با ۳ خطا از بازی اخراج میشود». به آنها بگوید که اگر در یک هفته بیش از ۳ بار در مورد مسائل اتاقشان دعوا کنند، امتیاز داشتن اتاق را از دست میدهند تشویق به دعوا نکردن، هیچ فایدهای ندارد.
• اتاقخواب مشترک خواهر و برادر، به آنها کمک میکند تا سریعاً ارتباط و سازش با یکدیگر را بیاموزند. این طبیعی است که بین خواهر و برادرها گاهی اختلاف یا دادوبیداد به وجود بیاید.
• برنامهای زمانی را روی در اتاق خصوصی خواهر و برادر آویزان کنید. اجازه دهید تا آنها یک ساعت از روز را برای انجام امور خصوصی خود اتاق را رزرو کنند. وقتی در ساعت خصوصی آنها کسی مزاحمشان نشود یاد میگیرند که به زمان خصوصی یکدیگر احترام بگذارند. شخصی که طی زمان خصوصی دیگری مزاحم او شود نیمی از وقت خود را از دست خواهد داد. در صورت تکرار این کار تماموقت خود را از دست میدهد.
courtesy of zarafeyejadooyi.com