آزمون دنبالهروی چشم و گوش بسته
یک داستان انگیزشی
کسانی که دنبال جمعیت راه میافتند هرگز جمعیتی دنبالشان راه نمیافتد.
«جان سی ماکسول»
دانشجویی که سال آخر دانشکدهاش را میگذراند به خاطر پروژهای که انجام داده بود، جایزه اول را گرفت.
او در پروژه خود از ۵۰ نفر خواسته بود تا دادخواستی مبنی بر کنترل سخت یا حذف ماده شیمیایی دی هیدروژن مونوکسید توسط دولت را امضا کنند. او برای این درخواست خود، دلایل زیر را عنوان کرده بود:
1- مقدار زیاد آن باعث تعریق و استفراغ میشود.
۲- عنصر اصلی باران اسیدی است.
۳- وقتی به حالت گاز درمیآید، بسیار سوزاننده است.
۴- استنشاق تصادفی آن باعث مرگ میشود.
۵- باعث فرسایش اجسام میشود.
۶- حتی روی ترمز اتومبیلها اثر منفی میگذارد.
۷- حتی در تومورهای سرطانی هم یافت شده است
از پنجاه نفر، ۴۴ نفر دادخواست را امضا کردند. ۶ نفر اصلاً علاقهای نشان ندادند و اما فقط یک نفر میدانست که ماده شیمیایی دی هیدروژن مونوکسید درواقع همان «آب» است.
عنوان پروژه دانشجوی فوق این بود: «ما چقدر زودباور هستیم!»