ایپابفا: دنیای کودکی قصه های صوتی کودکان، داستان و بیشتر
داستان کودکانه
میهمان های ناخوانده
نقاشی: نور الدين زرين كلك
تاریخ چاپ: 1356
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان تهیه،
تایپ ، تنظیم تصاویر و تنظیم آنلاین: انجمن تایپ ایپابف
به نام خدا
در يك ده كوچك ، پیرزنی زندگی می کرد.
این پیرزن، يك حياط داشت قد يك غربیل که يك درخت داشت قد يك چوب کبریت.
پیرزن، خوش قلب و مهربان بود، بچه ها خیلی دوستش داشتند.
يك روز غروب، وقتی آفتاب از روی ده پرید و خانه ها تاريك شد ، پیرزن چراغ را روشن کرد گذاشت روی تاقچه . چادرش را انداخت سرش، رفت دم در خانه که هوایی بخورد، آشنایی ببیند، دلش باز بشود.
همینطور که داشت با بچه ها صحبت می کرد، نم نم باران شروع شد. بوی کاهگل از دیوارها بلند شد.
پیرزن بچه ها را روانه ی خانه کرد و خودش به اتاق برگشت.
باران تند شد. صدای رعد و برق، کاسه – کوزه های روی تاقچه را می لرزاند.
پیرزن سردش شد، فکر کرد رختخوابش را بیندازد و برود زير لحاف گرم شود؛ که صدای در بلند شد: تَق تَق تَق
پیرزن به خودش گفت: «خدایا، کیه این وقت شبی در می زنه؟» چادرش را سر کرد، دوید توی حیاط. پشت در پرسید: «کیه داره در می زنه؟»
«منم، خاله گنجیشکه، دارم زیر بارون خیس میشم؛ درو وا کن .»
پیر زن در را باز کرد و گفت: «بیا تو. »
آب از نوك گنجشك می چکید: چيك چيك چيك.
بالهایش بهم می خورد: تيك تيك تيك.
پیرزن، گنجشك را برد توی اتاق، يک تکه پارچه روی بالهای ترش انداخت. گنجشك داشت با نوکش لای بالهایش را می خاراند که دو باره صدای در بلند شد: تَق تَق تَق
پیر زن دوید پشت در، پرسید:
«کیه داره در می زنه؟»
«منم، سگ پاسبون. دارم زیر بارون خیس میشم، درو وا کن .»
پیرزن در را باز کرد و گفت: «تو هم بیا تو. »
دندان های سگ به هم می خورد و صدا می کرد: چريك چريك.
پیرزن او را به اتاق برد. يك شال گردن به گردنش بست و او را کنار اتاق خواباند. سگ داشت تازه گرمش می شد و زیر گوشش را می خاراند که باز صدای در بلند شد: تَق تَق تَق
پیر زن که می دانست مهمان دیگری زیر باران مانده رفت پشت در، پرسید:
«کیه داره در می زنه؟»
«منم، مرغ پاکوتا، دارم زیر بارون خیس می شم، درو وا کن .»
پیرزن در را باز کرد و گفت: «خب، بيا تو .»
پر های مرغ، به هم چسبیده بود. چشم هایش بی حال نگاه می کرد.
پیرزن يك تکه پارچه پشت مرغ انداخت. مرغ هم کنار اتاق رفت، پا به پا کرد تا خشك شود.
پیرزن چادر خیسش را از سرش بر نداشته بود که دو باره صدای در را شنيد: تَق تَق تَق
پیرزن، بی معطلی، دوید پشت در، پرسید: «کیه داره در می زنه؟»
«منم، آقا کلاغه، دارم زیر بارون خیس میشم، درو وا کن .»
پیرزن در را باز کرد و گفت: «خب، بيا تو .»
کلاغ جستی زد تو، سرش را انداخت زیر ، دوید توی اتاق. پیرزن يك تکه پارچه روی سر کلاغ انداخت. قطره های آب از دمش به سر و كله ی مرغ و گنجشك پاشیده شد. تا آمدند غر غر کنند… تَق تَق تَق
پیرزن رفت پشت در، پر سید: «باز کیه داره در می زنه؟»
« منم، خاله گربه ، دارم زیر بارون خیس میشم، درو وا کن .»
پیرزن در را باز کرد و گفت: «خب، بيا تو .»
گربه وارد اتاق شد. وقتی چشم گنجشك و مرغ و کلاغ به او افتاد چسبیدند به همدیگر و شروع کردند به لرزیدن.
گر به خندید و گفت: « نترسید! ما همه اینجا مهمونیم، با همدیگه مهر بونیم .»
آنها هم خیالشان راحت شد و دوباره مشغول چرت زدن شدند. پیرزن پشت گربه هم يک تکه پارچه انداخت.
گربه هم چشم هایش را هم گذاشت و در گوشه ایی مشغول پاك کردن سر و صورتش شد.
پیرزن رفت که در اتاق را ببندد، دوباره… تَق تَق تَق
کار پیرزن دیگر معلوم بود؛ چادرش را سرش انداخت و یکراست رفت پشت در، پرسید: «کیه داره در می زنه؟»
«منم، آقا الاغه. دارم زیر بارون خیس میشم، درو واکن.»
پیرزن خنده اش گرفت، در را باز کرد و گفت: «بیا تو .»
الاغ شمش را به زمین کو بید. از خوشحالی جفتکی انداخت و پرید تو حیاط.
پیرزن الاغ را به اتاق برد. يك لحاف آورد روی گرده اش انداخت . او هم رفت گوشه ی اتاق دراز کشید. صدای در ، از هر دفعه ی دیگر بلندتر، به گوش رسید:
تَق تَق تَق
پیرزن رفت پشت در، پرسید: «کیه داره در می زنه؟»
«منم، گاو سياهه، دارم زیر بارون خیس می شم، درو وا کن . »
پیرزن در را باز کرد و گفت: «خب، توام بیا تو »
گاو اول شاخ هایش را از لای در آورد تو، بعد هيكل گنده اش را فشار داد و وارد حیاط شد.
وقتی مهمان ها گاو را دیدند، جا به جا شدند، گنجشك پکی زد به خنده.
گاو سرفه یی کرد، رفت گوشه ی اتاق لم داد. پیرزن يك گلیم آورد روی گاو انداخت.
پیرزن رو کرد به مهمان ها و گفت:
«خب، حالا همه تون با خیال راحت بخوابین، فردا که هوا روشن شد، برین دنبال کار خودتون.»
گنجشك ، مرغ و کلاغ پریدند روی تاقچه ها خوابیدند. گربه، سگ، الاغ و گاو هم دور اتاق خوابیدند.
پیرزن هم، که خیلی خسته شده بود، رختخوابش را وسط اتاق پهن کرد، لحاف را کشید سرش و خوابید.
صبح روز بعد، از بس پیرزن خسته بود، دیر از خواب بیدار شد؛ اما وقتی چشم هایش را باز کرد، دید در خانه اش برو بیایی است:
الاغ سماور را آتش کرده و بالای سفره گذاشته،
گر به دارد چایی دم می کند، سگ حیاط را جارو می کند،
کلاغ از صحرا چوب می آورد، گاو هم پشت بام را بام غلتان می زند و مرغ به او کمک می کند.
پیرزن از سر و صدایی که در خانه پیچیده بود، خوشحال شد. چادر را سرش انداخت، رفت نان سنگک خرید، برگشت. همگی نشستند دور سماور، نان و چایی خوردند، گل گفتند و گل شنیدند.
وقتی مهمان ها چای تلخشان را هم خوردند، الاغ گفت: «دیشب بارون می اومد، ما هم جایی نداشتیم؛ اما حالا باید زحمتو کم کنیم و بريم!»
همه ی مهمان ها که مهربانی پیرزن را دیده بودند، از فکر رفتن ، غصه شان شد. پیرزن گفت: « اگه از دل من بپرسین، میخوام که همه ی شما اینجا بمونین؛ اما حیاط من قد یه غربیله، جایی ندارم. اگه خاله گنجیشکم بتونه بمونه، آقا گاوه مجبور میشه بره .»
گاو به فکر فرو رفت، به پیرزن نگاهی کرد و گفت:
« من که مومو می کنم برات
خرمنو درو می کنم برات،
بذارم برم؟»
پیرزن از اینکه گاو را رنجانده بود، دلش گرفت و گفت:
« با وجود تنگی جا، پهلوی من بمون .»
گنجشکه، زیر لب، جيك جيك كرد و گفت:
« پیرزن جون!
من که جيك و جيك می کنم برات
تخم کوچك می کنم برات،
بذارم برم؟»
پیرزن خنده اش گرفت و گفت: «تو که جای زیادی نمی گیری، بمون.»
الاغ سرش را اینطرف و آنطرف چرخاند و با تعجب گفت:
«خب پیرزن!
من که عَر و عَر می کنم برات
همسایه خبر می کنم برات، بذارم برم؟»
پیرزن گفت: « الاغ جون! غصه نخور، تو هم بمون.»
گربه دمش را جمع کرد و با قهر گفت:
«من که میو میو می کنم برات
موشارو چپو می کنم برات، بذارم برم؟»
پیرزن گفت : «پیشی جون! غصه نخور، تو هم بمون.»
کلاغ که دید همه دارند می مانند، صدایش را انداخت سرش و گفت:
« نفهمیدم
من که قار و قار می کنم برات
همه رو بیدار می کنم برات،
بذارم برم؟»
پیرزن گفت: «آقاکلاغه، شلوغ نکن! تو هم بمون.»
مرغ گفت:
«من که قدقد می کنم برات
تخم بزرگ می کنم برات،
بذارم برم؟»
پیرزن گفت: «تو هم بمون.»
سگ که دید همه ماندنی شدند، گفت:
«من که واق و واق می کنم برات
دزدارو چلاق می کنم برات،
بذارم برم؟»
پیرزن گفت: «عیب نداره، تو هم بمون.»
پیرزن نگاه مهربانش را به يك يك مهمان ها انداخت و گفت:
«حالا که دلتون میخواد پیش من بمونین، باید دسته جمعی کمک کنین و برای خودتون اتاق بسازین تا همه مون به راحتی زندگی کنیم.»
همه از سر سفره بلند شدند، بساط چای را جمع کردند و دنبال کارهایشان رفتند. از آن به بعد، سالهای سال همگی با هم به خوشی و خوبی زندگی کردند.
(این نوشته در تاریخ ۳ اسفند ۱۴۰۲ بروزرسانی شد.)
