قصه-های-شیرین-فیه-ما-فیه-مولوی-نشانیِ-درستِ-دوست

قصه های شیرین فیه ما فیه: نشانیِ درستِ دوست

قصه های شیرین فیه ما فیه مولوی

 

نشانیِ درستِ دوست

 

نویسنده: مولانا جلال‌الدین محمد بلخی

بازنویس: محمدکاظم مزینانی

جداکننده متن مذهبی

به نام خدا

آدمی دوست خود را بسیار زود گم می‌کند و یا از دست می‌دهد. بارها در این جهان با کسی دوستی ورزیده‌ای؛ دوستی جانانه، آن‌چنان‌که این دوست به چشمت یوسفی می‌آید، اما همین دوست با یک کار زشت از چشمت می‌افتد؛ آن‌چنان‌که یوسفِ تو به گرگی تبدیل می‌شود.

باید یکدیگر را خوب شناخت. باید از ویژگی‌های خوب و بد دوست گذشت و به اندرون او فرورفت. نشانی‌هایی که مردم از یکدیگر به دست می‌دهند نشانی‌هایی درست نیست.

کسی گفت: «من فلان مرد را خوب می‌شناسم، می‌خواهی نشانه‌اش را بدهم؟»

گفتند: «بفرما!»

گفت: «او خَرکچی من بود و دو گاو سیاه هم داشت.»

شناختن و نشانی دادن مردم این‌گونه است.



***

  •  

***

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *